esquilon

Occitan

Etimologia

Diminutiu de esquila, que ven benlèu del gotic *skilla ^[1].

Prononciacion

/eskiˈlu/, /eskiˈlu/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « esquilon »

Sillabas

es | qui | lon (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
esquilon	esquilons
[eskiˈlu]	[eskiˈlus]

esquilon masculin

1. Boleta de metal voida e traucada amb un tròç de fèrre penjat a l'interior, que tinda quand es saquejada, generalament fixada sul colar de las bèstias de bast o dels cans.

Variantas dialectalas

• cascavèl (lengadocian)
• cascavèth (gascon)
• cascaveu (vivaroalpenc)
• esquiron (gascon)
• esquirolet (gascon)
• esquerulh (gascon)
• esquerilh (gascon)
• tinterilhon (gascon)
• tringaron (gascon)
• tringuiron (gascon)
• cricalh (gascon)

Traduccions

anglés: jingle bell (en) catalan: esquellerinc (ca) masculin, picarol (ca) masculin espanhòl: cascabel (es) masculin

francés: grelot (fr) masculin portugués: guizo (pt) masculin

Referéncias

^[1] Ferdinand Holthausen, 1934, Gotisches etymologisches Wörterbuch. Mit Einschluß der Eigennamen und der gotischen Lehnwörter im Romanischen, Heidelberg, Winter Verlag.