Veire tanben : estela

Occitan

Etimologia

  • (Nom comun 1) Del latin vulgar *astella, en latin classic assula, formacion belèu inflençada per stella.
  • (Nom comun 2) Del latin stela, del grèc ancian στήλη (stêlê).

Prononciacion

/esˈtɛlo/

Lengadocian : escotar « estèla »

 Nom comun 1

Declinason
Singular Plural
estèla estèlas
[esˈtɛlo] [esˈtɛlos]

estèla femenin

  1. Esclat de fusta.
  2. Faissòla.

Traduccions

 Nom comun 2

Declinason
Singular Plural
estèla estèlas
[esˈtɛlo] [esˈtɛlos]

estèla femenin

  1. Monument funerari sovent bastit de pèira.

Traduccions