estela
Veire tanben : estèla |
Occitan
Etimologia
Del latin classic stella.
Prononciacion
[esˈtelɔ] [estɛlɔ] / [estɛlə]
[ejtɛ:lɔ] (naut-lemosin)
[eʦɛrə][1] (vivaroaupenc, nòrd de la Valaas Occitanas, Archamola)
França (Bearn) : escotar « estela »
Sillabas
es | te | la
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
estela | estelas |
[esˈtelo] | [esˈtelos] |
estela femenin
- Còs celèst brilhant, o que brilhèt, de sa pròpria lutz.
- Forma geometrica compausada de mai d'una brancas.
- Ascla de fusta. (lengadocian) (lemosin)
Sinonims
Variantas dialectalas
Derivats
Traduccions
Referéncias
- ↑ Ésse soun mèitre. Antologia di scritti occitani dell'Alta Valle di Susa, de Renato Sibille. [eʦɛrə] escrich "etzèr" per Angelo Masset d'Archamola