Veire tanben : estèla
Estelas

Occitan

Etimologia

Del latin classic stella.

Prononciacion

[esˈtelɔ] [estɛlɔ] / [estɛlə]

[ejtɛ:lɔ] (naut-lemosin)

[eʦɛrə][1] (vivaroaupenc, nòrd de la Valaas Occitanas, Archamola)

França (Bearn) : escotar « estela »

Sillabas

es | te | la

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
estela estelas
[esˈtelo] [esˈtelos]

estela femenin

  1. Còs celèst brilhant, o que brilhèt, de sa pròpria lutz.
  2. Forma geometrica compausada de mai d'una brancas.
  3. Ascla de fusta. (lengadocian) (lemosin)

Sinonims

Variantas dialectalas

Derivats

Traduccions

Referéncias

  1. Ésse soun mèitre. Antologia di scritti occitani dell'Alta Valle di Susa, de Renato Sibille. [eʦɛrə] escrich "etzèr" per Angelo Masset d'Archamola