Occitan

Etimologia

De estanh.

Prononciacion

/estaˈɲa/

Sillabas

es | ta | nhar (3)

 Vèrb

estanhar

  1. Cobrir d'estanh.

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu estanhar
Gerondiu estanhant
Participi passat
singular plural
masculin estanhat estanhats
femenin estanhada estanhadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present estanhi
estanhe[N 1]
estanhas estanha estanham estanhatz estanhan
Imperfach estanhavi estanhavas estanhava estanhàvem estanhàvetz estanhavan
Preterit estanhèri estanhères estanhèt estanhèrem estanhèretz estanhèron
Futur estanharai estanharàs estanharà estanharem estanharetz estanharàn
Condicional estanhariái estanhariás estanhariá estanhariam estanhariatz estanharián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present estanhe estanhes estanhe estanhem estanhetz estanhen
Imperfach estanhèssi estanhèsses estanhès
estanhèsse
estanhèssem estanhèssetz estanhèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu estanha ! estanhem ! estanhatz !
Negatiu estanhes pas ! estanhem pas ! estanhetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Occitan ancian

Etimologia

De estanh.

 Vèrb

estanhar

  1. Estanhar.
    Car vei que sos fagz estanha
    Que'l valrion mais dauratz. (Bertrand de Bòrn dins Ieu chan).
    et lo deu far assetar et cordas et contrapes et tot cant hi fara mesties et lo deu estanhar de tot (1427, Montpelhièr, inventari de Colin Bertrand relotgièr)