forca

Una forca

Una forca

Occitan

Etimologia

Del latin fŭrca.

Prononciacion

/ˈfuɾko/, /ˈfuɾko/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « forca »

Sillabas

for | ca (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
forca	forcas
[ˈfuɾko]	[ˈfuɾkos]

forca femenin

1. Instrument de tres puas emplegat pel trabalh agricòla.
2. Instrument en forma de 7 o de T amb lo qual òm penjava los condemnats a mòrt.

Variantas dialectalas

• forcha (lemosin), (vivaroaupenc)
• horca (gascon)

Derivats

forcada forcadèl forcadèla forcadís forcadura forcareleta

forcarut, -uda forcat forcon forquèla forqueta

Traduccions

anglés: pitchfork (en) (1); gallows (en)(2) catalan: forca (ca) (1) e (2) espanhòl: horca (es)

francés: fourche (fr) (1); potence (fr) (2) italian: forca (it) portugués: forca (pt)