frònt

Frònt d'un uman

Occitan

Etimologia

Del latin frons.

Prononciacion

/frɔn/, /frɔn/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
frònt	frònts
[frɔn]	[frɔns]

frònt masculin (provençau) (auvernhat) (vivaroaupenc)

1. Anat. Part nauta de la cara entre los tempes.

Variantas dialectalas

• front

Traduccions

alemand: Stirn (de) femenin anglés: forehead (en) arabi : جبهة (ar) femenin (jabha) catalan : front (ca) masculin còrs: fronti (co) masculin espanhòl: frente (es) masculin finlandés: otsa (fi)

francés: front (fr) masculin georgian: შუბლი (ka) hunde : mbumo (hke) mapuche : ṯoḻ (arn) rus : лоб (ru) masculin sami del nòrd : gállu (se) sicilian: frunti (scn) masculin