fugir
 Veire tanben : fügir
|
Occitan
Etimologia
Del latin vulgar *fūgīre, en latin classic fūgĕre.
Prononciacion
/fyˈd͡ʒi/, /fyˈʒi/
França (Bearn) - Lengadocian : escotar « fugir »
Vèrb
fugir
- S'alunhar rapidament per paur, s'escapar.
Variantas dialectalas
Derivats
Traduccions
Conjugason
Lengadocian
| Infinitiu | fugir | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Gerondiu | fugissent | |||||
| Participi passat | ||||||
| singular | plural | |||||
| masculin | fugit | fugits | ||||
| femenin | fugida | fugidas | ||||
| Mòde indicatiu | ||||||
| nombre | singular | plural | ||||
| persona | primièra | segonda | tresena | primièra | segonda | tresena |
| ieu | tu | el ela |
nosautres nosautras |
vosautres vosautras |
eles elas | |
| Present | fugissi | fugisses | fugís | fugissèm | fugissètz | fugisson |
| Imperfach | fugissiái | fugissiás | fugissiá | fugissiam | fugissiatz | fugissián |
| Preterit | fugiguèri | fugiguères | fugiguèt | fugiguèrem | fugiguèretz | fugiguèron |
| Futur | fugirai | fugiràs | fugirà | fugirem | fugiretz | fugiràn |
| Condicional | fugiriái | fugiriás | fugiriá | fugiriam | fugiriatz | fugirián |
| Mòde subjonctiu | ||||||
| nombre | singular | plural | ||||
| persona | primièra | segonda | tresena | primièra | segonda | tresena |
| ieu | tu | el ela |
nosautres nosautras |
vosautres vosautras |
eles elas | |
| Present | fugisca | fugiscas | fugisca | fugiscam | fugiscatz | fugiscan |
| Imperfach | fugiguèsse | fugiguèsses | fugiguèsse | fugiguèssem | fugiguèssetz | fugiguèsson |
| Mòde imperatiu | ||||||
| nombre | singular | plural | ||||
| persona | primièra | segonda | tresena | primièra | segonda | tresena |
| ieu | tu | el ela |
nosautres nosautras |
vosautres vosautras |
eles elas | |
| Afirmatiu | — | fugís ! | — | fugiscam ! | fugissetz ! | — |
| Negatiu | — | fugiscas pas ! | — | fugiscam pas ! | fugiscatz pas ! | — |
Catalan
Etimologia
Del latin vulgar *fūgīre, en latin classic fūgĕre.
Prononciacion
/fuˈʒi/ (oriental), /fuˈd͡ʒi/ (nòrd occidental), /fuˈd͡ʒiɾ/ (valencian)
Vèrb
fugir
Portugués
Etimologia
Del latin vulgar *fūgīre, en latin classic fūgĕre.
Prononciacion
/fuˈʒiʁ/, /fuˈʒi/ (Brasil), /fuˈʒiɹ/, /fuˈʒi/ (Sao Paulo), /fuˈʒiɻ/, /fuˈʒi/ (sud de Brasil), /fuˈʒiɾ/ (Portugal)
Portugal (Porto) : escotar « fugir » Estats Units d'America : escotar « fugir »
Vèrb
fugir