Occitan

Etimologia

Del latin generālis (« qu'aparten a una raça, un genre, general »).

Prononciacion

/d͡ʒe.ne'ɾaw/

ge | ne | rau (3)

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin generau generals
[d͡ʒe.ne'ɾaw] [d͡ʒe.ne'ɾals]
Femenin generala generalas
[d͡ʒe.ne'ɾalɔ] [d͡ʒe.ne'ɾalɔs]

generau (provençau) (gascon) (lemosin) (vivaroaupenc)

  1. Comun a totes los individús d’un genre, aplicable a un fòrça grand nombre de personas o de causas.
    • L'interés generau, principes generals, règla generala.
  2. Al respècte de l’ensemble dels servicis d’una organizacion, d’una administracion.
    • Intendéncia generala, administracion generala.
  3. Çò meteis al sens anaòg, en parlant de las personas,
    • Superiora generala, capitani generau (que donèt generau, lo nom)

 Nom comun 1

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
generau generals
[d͡ʒe.ne'ɾaw] [d͡ʒe.ne'ɾalɔ]

generau masculin

  1. (Logica) Fachs, principis generals, que s'opausant als fachs particulars.
    • I a un pas entre lo particular e lo generau.

 Nom comun 2

generau masculin (L'eqivalent fenenin es generala)

  1. Òme que commnda en cap una o mai armadas, un còrs d’armada, una division, una brigaae.
  2. (Religion) Superior general d’un òrdre religiós.

Variantas dialectalas

Traduccions