imputar

Occitan

Etimologia

Del latin imputare.

Prononciacion

/impyˈta/, /impyˈta/, provençau /ĩⁿpyˈta/, /ĩⁿpyˈta/

Vèrb

imputar

1. Atribuir a qualqu'un quicòm digne de blaime.
2. (drech, finança) Aplicar un pagament per un deute determinat; deduire una soma, una valor d’une autra soma, d’una autra valor, la rebatre.

Parents

• imputabilitat
• imputable
• imputacion

Traduccions

alemand: andichten (de), anhängen (de) anglés: impute (en) basc: catalan: imputar (ca)

espanhòl: imputar (es) francés: imputer (fr) italian: imputare (it) portugués: imputar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin imputare.

Prononciacion

Oriental: /impuˈta/, /impuˈta/

Occidental: nord-occidental /impuˈta/, /impuˈta/, valencian /impuˈtaɾ/, /impuˈtaɾ/

Espanha (Barcelona) : escotar « imputar »

Vèrb

imputar

1. imputar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin imputare.

Prononciacion

/impuˈtaɾ/, /impuˈtaɾ/

Colómbia (Bogotà) : escotar « imputar »

Vèrb

imputar

1. imputar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin imputare.

Prononciacion

Portugal /ĩpuˈtaɾ/, /ĩpuˈtaɾ/; Brasil /ĩpuˈta(ɾ)/, /ĩpuˈta(ɾ)/

Vèrb

imputar

1. imputar ^(oc)