Occitan

Etimologia

Del latin dignus.

Prononciacion

/'dinne/ França (Bearn) : escotar « digne »

Sillabas

dig|ne

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin digne dignes
['dinne] ['dinnes]
Femenin digna dignas
['dinno̞] ['dinno̞s]

digne

  1. Que merita quicòm.
    • Digne de laus, de recompensa.
    1. Que merita d’èsser aprobat.
      • Dins l´escasença, pas res foguèt mai digne que sa conducha.
  2. (absoludament) Que ten d’onestat, de probitat, que merita l’estima.
  3. (absoludament) Qu´es grèu, compausat, mesclat de resèrva e d'ufan.
    • Un anar digne.
  4. Qu´es en conformitat, en convenéncia, en proporcion en bien o en mal.
    • Un filh digne d’un tal paire.

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin dignus.

Prononciacion

catalan oriental : [ˈdiɡnə] (estandard), [ˈdiɲnə]
majorquin : [ˈdinnə]
catalan occidental : [ˈdiɡne]
valencian : [ˈdikne], [ˈdiɲne]

Sillabas

dig|ne

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin digne dignes
Femenin digna dignes

digne

  1. Digne.

Francés

Etimologia

Del latin dignus.

Prononciacion

/diɲ/

Sillabas

di|gne

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
digne dignes
[diɲ]

digne masculin e femenin identics.

  1. Digne.

Derivats

Parents