ingrata
Occitan
Etimologia
- Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».
Prononciacion
- lengadocian, gascon /iŋˈɣɾato̞/
- provençau /ĩⁿˈgʀatə/
Sillabas
in|gra|ta
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | |
Singular | Plural |
ingrata | ingratas |
[iŋˈɣɾato̞] | [iŋˈɣɾato̞s] |
ingrata femenin, (masculin: ingrat)
- La que fa pas mòstra de reconeissença, de gratitud.
Derivats
Parents
Antonims
Traduccions
Forma d'adjectiu
ingrata
- femenin singular de ingrat
Catalan
Etimologia
- Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».
Prononciacion
Sillabas
in|gra|ta
Nom comun
ingrata femenin, (femenin: ingrat)
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
ingrata | ingrates |
Forma d'adjectiu
ingrata
- femenin singular de ingrat
Espanhòl
Etimologia
- Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».
Prononciacion
- /iŋˈgɾata/
Sillabas
in|gra|ta
Nom comun
ingrata femenin, (femenin: ingrato)
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
ingrata | ingratas |
[iŋˈɣɾata] | [iŋˈɣɾatas] |
Forma d'adjectiu
ingrata
- femenin singular de ingrato
Italian
Etimologia
- Del latin ingratus « desagradable, desplasent; qu’a pas de reconeissença ».
Prononciacion
- /inˈɡrata/
Sillabas
in|gra|ta
Nom comun
ingrata femenin, (femenin: ingrate)
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
ingrata | ingrate |
[inˈɡrata] | [inˈɡrate] |
Forma d'adjectiu
ingrata
- femenin singular de ingrato