reconeissença
Occitan
Etimologia
De reconeissent
Prononciacion
/rekuneiˈsenso̞/
Sillabas
re|co|neis|sen|ça
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| reconeissença | reconeissenças |
| [rekuneiˈsenso̞] | [rekuneiˈsenso̞s] |
reconeissença femenin
- Accion per que torna dins la memòria l’idèa, l’image d’una causa o d’una persona quand s'escai de la veire.
- Accion d’examinar en detalh e meninosament unes objèctes per ne constatar l’espècia, lo nombre, etc.
- Acte per que se reconeis que quicòm es tornar, que siá per manlèu, o en depaus, o per reconéisser que s'obliguèt per quicòm.
- Avoacion o confession d’una deca.
- (diplomacia) Accion de reconéisser, d’admetre coma legal un govèrn estrangièr.
- Gratitud ; sovenir dels benfachs recebuts.
- Consideracion.
- (militar) Accion d’examinar la posicion, la natura d’un terren e las disposicions de l’enemic.
- (marina) Accion d’apercebre, de descobrir, d’explorar de còstas, de pòrts, etc., en navegant.
- (drech feudal) Drech que se paga en natura.
Variantas dialectalas
- reconeishença (gascon)