Occitan

Etimologia

Del latin recognoscĕre.

Prononciacion

/rekuˈnejse/

Lengadocian : escotar « reconéisser »

Sillabas

re | co | néis | ser

 Vèrb

reconéisser

  1. Tornar veire una persona o una causa, ja coneguda abans.

Derivats

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu reconéisser
Gerondiu reconeissent
Participi passat
singular plural
masculin reconegut reconeguts
femenin reconeguda reconegudas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present reconeissi reconeisses reconeis reconeissèm reconeissètz reconeisson
Imperfach reconeissiái reconeissiás reconeissiá reconeissiam reconeissiatz reconeissián
Preterit reconeguèri reconeguères reconeguèt reconeguèrem reconeguèretz reconeguèron
Futur reconeisserai reconeisseràs reconeisserà reconeisserem reconeisseretz reconeisseràn
Condicional reconeisseriái reconeisseriás reconeisseriá reconeisseriam reconeisseriatz reconeisserián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present reconesca reconescas reconesca reconescam reconescatz reconescan
Imperfach reconeguèsse reconeguèsses reconeguèsse reconeguèssem reconeguèssetz reconeguèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu reconeis ! reconescam ! reconeissètz !
Negatiu reconescas pas ! reconescam pas ! reconescatz pas !