ion

Occitan

Etimologia

De l'anglés ion, creat del grèc ancian ἰόν, ión (« que se desplaça ») per Michael Faraday.

Prononciacion

/ˈju/, /ˈju/, provençau /jũⁿ/, /jũⁿ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ion	ions
[ˈju]	[ˈjus]

ion masculin

1. (quimia) Atòm o molecula avent perdut o ganhat d'electrons sus sa sisa extèrna.

Derivats

• anion
• cation
• ion mobil
• ionic
• ionizacion
• ionizar

Traduccions

alemand: Ion (de) anglés: ion (en) basc: ioi (eu) catalan: ió (ca)

espanhòl: ión (es) francés: ion (fr) italian: ione (it) portugués: íon (pt)

Anglés

Etimologia

Del grèc ancian ἰόν, ión (« que se desplaça ») per Michael Faraday.

Prononciacion

/aɪən/, /aɪən/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ion	ions
[aɪən]	[aɪənz]

ion

1. ion

Francés

Etimologia

De l'anglés ion, creat del grèc ancian ἰόν, ión (« que se desplaça ») per Michael Faraday.

Prononciacion

/jɔ̃/, /jɔ̃/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ion	ions
[jɔ̃]

ion

1. ion