ipocrita

Occitan

Etimologia

Del latin hypocrita « mime, ipocrita », del grèc ancian ὑποκριτής, hypokritès.

Prononciacion

/ipuˈkɾito̞/, /ipuˈkɾito̞/, provençau /ipuˈkʀito̞/, /ipuˈkʀito̞/

França (Bearn) : escotar « ipocrita »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
ipocrita	ipocritas
[ipuˈkɾito̞]	[ipuˈkɾito̞s]

ipocrita masculin o femenin, (plurals: ipocritas)

1. Persona que revèla l’ipocrisia, que fa mòstra de vertut, de bontat, de somission o de pietat.

Sinonims

• sornarut

Parents

• ipocrisia

Traduccions

alemand: Heuchler (de), Gleisner (de) anglés: hypocrite (en) basc: catalan: hipòcrita (ca)

espanhòl: hipócrita (es) francés: hypocrite (fr) italian: ipocrita (it) portugués: hipócrita (pt)

Adjectiu

ipocrita masculin o femenin, (plurals: ipocritas)

1. Se dich d'una persona que revèla l’ipocrisia, que fa mòstra de vertut, de bontat, de somission o de pietat.
2. Relatiu a l’ipocrisia.

Traduccions

alemand: gleisnerisch (de), heuchlerisch (de), scheinheilig (de) anglés: hypocritical (en) basc: catalan: hipòcrita (ca)

espanhòl: hipócrita (es) francés: hypocrite (fr) italian: ipocrita (it) portugués: hipócrita (pt)

Italian

Etimologia

Del latin hypocrita « mime, ipocrita », del grèc ancian ὑποκριτής, hypokritès.

Prononciacion

/iˈpɔkrita/, /iˈpɔkrita/

Nom comun

ipocrita masculin o femenin, (plurals, masculin: ipocriti, femenin ipocrite)

1. ipocrita ^(oc)

Adjectiu

ipocrita masculin o femenin, (plurals, masculin: ipocriti, femenin ipocrite)

1. ipocrita ^(oc)