vertut
Occitan
Etimologia
Del latin virtus que designa l’energia morala, la fòrça ; venent del nom latin vir, possiblament que designèt la quita qualitat virila; lo mot prenguèt un torn moral dins un contèxte crestiann, e veguèt lo simbòl de la nocion de recerca del ben dins tota causa. Quitament lo mot garga una valor pròche del sens original (dins lo sens d’eficacitat)
Prononciacion
[bert'yt] (lengadocian), [vɛʁtyt] (lemosin)
Sillabas
ver | tut (2)
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
vertut | vertuts |
[bert'yt] | [bert'yts] |
vertut femenin
- (Al singular) Disposicion fèrma e de contnh de l’alma, que pòrta a far lo ben e a fugir lo mal.
- Las quitas disposicions particularas a que que siá devers o bonas accions, coratge.
- Castetat, pudicitat, subretot al subjècte de las femnas.
- Poder de produire un cèrt efièch, eficacitat, poténcia.
Parents
- virtuòs -a
Traduccions
- alemand : Tugend (de)
- anglés : righteousness (en), virtue (en)
- breton : vertuz (br)
- catalan : virtut (ca)
- espanhòl : virtud (es)
- esperanto : virto (eo)
- francés : vertu (fe)
- feroés : dygd (fo)
- grèc : αρετή (el)
- ido : vertuo (io)
- italian : virtù (it)
- latin : virtus (la)
- neerlandés : deugd (nl)
- polonés : cnota (pl), własność (pl)
- portugués : virtude (pt)
- romanés : virtute (ro)
- rus : добродетель (ru)
- turc : erdem (tr)
- Modèl:nonv1 : dugnaðr (non)
Vejatz tanben
- vertut sus Wikipèdia