irètge

Occitan

Etimologia

De ira

Prononciacion

lengadocian /iˈɾɛt͡ʃe/, /iˈɾɛt͡ʃe/

gascon /iˈʀɛd͡ʒe/, /iˈʀɛd͡ʒe/

Sillabas

i|rè|tge

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	iretge	irètja
	[iˈɾɛt͡ʃe]	[iˈɾɛt͡ʃes]
Femenin	irètges	irètjas
	[iˈɾɛt͡ʃo̞]	[iˈɾɛt͡ʃo̞s]

irètge (lengadocian), (provençau)

1. Que l'ira li monta aisidament.

Variantas dialectalas

1. iretge

Parents

1. iretjar.

Sinonims

• biscós
• caracterial / caracteriau
• colerós
• coleric
• irascible
• irritable
• irós (lengadocian, provençau)
• menèbre (lengadocian)
• reganhut (lengadocian)
• renós

Traduccions

alemand: jähzornig (de) anglés: quick-tempered (en), irritable (en), irascible (en) basc: catalan: iracund (ca), irascible (ca)

espanhòl: irascible (es) francés: irascible (fr), irritable (fr) italian: irascibile (it) portugués: irascível (pt)

Forma de vèrb

irètge

1. primièra parsona del singular del present del subjonctiu de iretjar
2. tresena parsona del singular del present del subjonctiu de iretjar