irós
Occitan
Etimologia
- (adj 1) De ira
- (adj 2) Adaptacion de ur-, dau latin populari agurium alteracion de augurium (presagi) emb lo sufixe -ós.
Prononciacion
/iˈrus/
Adjectiu 1
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | irós | iroses |
[iˈrus] | [iˈruses] | |
Femenin | irosa | irosas |
[iˈruzo] | [iˈruzos] |
irós (provençau), (lengadocian)
- Que l'ira li monta aisidament.
Sinonims
- biscós
- caracterial / caracteriau
- colerós
- coleric
- irascible
- iretge / irètge
- irritable
- menèbre (lengadocian)
- reganhut (lengadocian)
- renós
Traduccions
Adjectiu 2
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | irós | irós |
[iˈrus] | [iˈrus] | |
Femenin | irosa | irosas |
[iˈruzo] | [iˈruzos] |
irós (gascon)
- Que gaudís de bonaür.