joi
 Veire tanben : jòi
|
Occitan ancian
Etimologia
Del latin gaudium « jòia, gaudença ». Tèrme fòrça emplegat pels trobadors, representatiu del Fin Amor e de la lirica trobadorenca occitana.
Nom comun
joi masculin
- Jòia, granda alegresa, enaurament, exultacion.
ex:
- Mentre que porta garlanda
- Ez es gais ab testa blonda,
- Gieta por lo joi de mil anz
(Pèire Cardenal: Tot farai una demanda)
Romanés
Etimologia
Del latin Iŏvis (dĭes) « Jorn de Jupitèr ».
Prononciacion
/ʒoi̯/
Romania (Craiova) : escotar « joi »
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| joi | joi |
| [ʒoi̯] | |
joi femenin