Occitan

Etimologia

Del latin legitimus (« estimat èsser segon la lei »).

Prononciacion

/le.d͡ʒi.'ti.me/

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin legitime legitimes
[le.d͡ʒi.'ti.me] [le.d͡ʒi.'ti.mes]
Femenin legitima legitimas
[le.d͡ʒi.'ti.mo̞] [le.d͡ʒi.'ti.mo̞s]

legitime (gascon) (lemosin) (provençal) (vivaroalpenc)

  1. confòrme, -a a la lei
  2. consacrat o admés per la lei o per la rason.

Variantas dialectalas

  • legitim (lemosin) (lengadocian) (provencau)

Traduccions

Referéncias

Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]

 Forma de vèrb

legitime

  1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de legitimar (lengadocian)
  2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de legitimar (lengadocian) (gascon)