Occitan

Etimologia

Del latin magnificentia « noblesa, magnanimitat, grandor d’arma »

Prononciacion

/magnifiˈsensjo̞/

Sillabas

mag|ni|fi|cén|cia

 Nom comun

magnificéncia femenin

Declinason
Singular Plural
magnificéncia magnificéncias
[magnifiˈsensjo̞] [magnifiˈsensjo̞s]
  1. Caractèr magnific de quicòm o de qualqu’un.
  2. Biais d'èsser dispausat a far de grandas liberalitats.
  3. Objèctes magnifics o depensas lusentas.

Traduccions