magnificéncia
Occitan
Etimologia
- Del latin magnificentia « noblesa, magnanimitat, grandor d’arma »
Prononciacion
/magnifiˈsensjo̞/
Sillabas
mag|ni|fi|cén|cia
Nom comun
magnificéncia femenin
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| magnificéncia | magnificéncias |
| [magnifiˈsensjo̞] | [magnifiˈsensjo̞s] |
- Caractèr magnific de quicòm o de qualqu’un.
- Biais d'èsser dispausat a far de grandas liberalitats.
- Objèctes magnifics o depensas lusentas.