magnific
Occitan
Etimologia
- Del latin magnificus.
Prononciacion
/magniˈfik/ França (Bearn) : escotar « magnific »
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | magnific | magnifics |
[magniˈfik] | [magniˈfiks] | |
Femenin | magnifica | magnificas |
[magniˈfiko̞] | [magniˈfiko̞s] |
magnific
- Qu'es plen de magnificéncia, somptuós.
- (per extencion) Belissim.
- (figurat) Pompós, treslusent, que fa esperar de grandas causas.
- Que mòstra una anar fastuós, en parlant d’una persona, qui se plai a far de liberalitats.
- Un senhor magnific.