sublime

Occitan

Etimologia

Del latin sublimis « enauçat, naut, sublim ».

Prononciacion

/syˈβlime/, /syˈβlime/

Sillabas

su|bli|me

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	sublime	sublimes
	[syˈβlime]	[syˈβlimes]
Femenin	sublima	sublimas
	[syˈβlimo̞]	[syˈβlimo̞s]

sublime

1. (melhoratiu) Qu'es al gra mai naut de l’elevacion, de la grandor, de la noblesa, de la beutat.

Variantas dialectalas

• sublim (lengadocian)

Derivats

• sublimament
• sublimissim
• sublimitat
• sublimisséncia

Parents

• sublimacion
• sublimar

Locucions derivadas

• Sublima Pòrta

Traduccions

alemand: grandios (de), vortrefflich (de), sublim (de) anglés: sublime (en) basc: catalan: sublim (ca)

espanhòl: sublime (es), portentoso (es) francés: sublime (fr) italian: sublime (it) portugués: sublime (pt)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
sublime	sublimes
[syˈβlin]	[syˈβlins]

sublime masculin

1. Çò qu’i a de fòrça grand, de fòrça enauçat, d’excellent dins los sentiments, dins las acions vertuosas, dins l'estil.

Variantas dialectalas

• sublim (lengadocian)

Traduccions

alemand: grandios (de), vortrefflich (de) anglés: sublime (en) basc: catalan: sublim (ca)

espanhòl: sublime (es), portentoso (es) francés: sublime (fr) italian: sublime (it) portugués: sublime (pt)

Forma de vèrb

sublime

1. primièra persona del singular del present del subjonctiu de sublimar
2. tresena persona del singular del present del subjonctiu de sublimar

Anglés

Etimologia

Del latin sublimis « enauçat, naut, sublim ».

Prononciacion

/səˈblaɪm/, /səˈblaɪm/

Sillabas

su|bli|me

Nom comun e adjectiu

sublime

1. sublime ^(oc)

Vèrb

sublime

1. sublimar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin sublimis « enauçat, naut, sublim ».

Prononciacion

/suˈβ̞lime/, /suˈβ̞lime/

Sillabas

su|bli|me

Adjectiu

sublime masculin o femenin, (plurals: sublimes)

1. sublime ^(oc)

Forma de vèrb

sublime

1. primièra persona del singular del present del subjonctiu de sublimar
2. tresena persona del singular del present del subjonctiu de sublimar

Francés

Etimologia

Del latin sublimis « enauçat, naut, sublim ».

Prononciacion

/syblim/, /syblim/

Sillabas

su|bli|me

Adjectiu

sublime masculin o femenin, (plurals: sublimes)

1. sublime ^(oc)

Nom comun

sublime masculin

Declinason
Singular	Plural
sublime	sublimes
[syblim]

1. sublime ^(oc)

Forma de vèrb

sublime

1. primièra persona del singular del present de l'indicatiu de sublimer
2. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de sublimer
3. primièra persona del singular del present del subjonctiu de sublimer
4. tresena persona del singular del present del subjonctiu de sublimer
5. segonda persona del singular de l'imperatiu de sublimer

Italian

Etimologia

Del latin sublimis « enauçat, naut, sublim ».

Prononciacion

/suˈblime/, /suˈblime/

Sillabas

su|bli|me

Adjectiu

sublime masculin o femenin, (plurals: sublimi)

1. sublime ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin sublimis « enauçat, naut, sublim ».

Prononciacion

Portugal /subliˈmaɾ/, /subliˈmaɾ/

Brasil /sublĩˈmaɾ/, /sublĩˈmaɾ/, /subliˈma/, /subliˈma/

Sillabas

su|bli|me

Adjectiu

sublime masculin o femenin, (plurals: sublimes)

1. sublime ^(oc)

Forma de vèrb

sublime

1. primièra persona del singular del present del subjonctiu de sublimar
2. tresena persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de sublimar