Occitan

Etimologia

De l'italian mancare.

Prononciacion

/maˈŋka/

França (Bearn) : escotar « mancar »

Sillabas

man | car (2)

 Vèrb

mancar

  1. Far defaut.
  2. Capitar pas.

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu mancar
Gerondiu mancant
Participi passat
singular plural
masculin mancat mancats
femenin mancada mancadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present manqui
manque[N 1]
mancas manca mancam mancatz mancan
Imperfach mancavi mancavas mancava mancàvem mancàvetz mancavan
Preterit manquèri manquères manquèt manquèrem manquèretz manquèron
Futur mancarai mancaràs mancarà mancarem mancaretz mancaràn
Condicional mancariái mancariás mancariá mancariam mancariatz mancarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present manque manques manque manquem manquetz manquen
Imperfach manquèssi manquèsses manquès
manquèsse
manquèssem manquèssetz manquèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu manca ! manquem ! mancatz !
Negatiu manques pas ! manquem pas ! manquetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Catalan

Etimologia

De l'italian mancare.

Prononciacion

/məˈŋka/ (oriental), /maŋˈka/ (nòrd occidental), /maŋˈkaɾ/ (valencian)

 Vèrb

mancar

  1. Mancar.