mar

mar Mediterranèa

Occitan

Etimologia

Del latin mare.

Prononciacion

['mar]

França (Bearn) : escotar « mar »

Nom comun

mar femenin

1. Massa d'aiga salada que cobrís una granda partida de la superfícia de la tèrra.

Derivats

• marin -a
• maritim -a

Locucions derivadas

mar Adriatica mar Baltica mar Caspiana mar d'Aral mar d'Oman mar de Bering mar de China mar de Coralh

mar del Nòrd mar Egèa mar Ioniana mar Mediterranèa mar Mòrta mar Negra mar Roja

Reviradas

afrikaans: see (af) anglés: sea (en) alemand: Meer (de), See femenin(!) basc: itsaso (ei) breton: mor (br) masculin catalan: mar (ca) femenin/masculin corean: 바다 (ko) chèc: moře (cs) danés: hav (da) espanhòl: mar (es) masculin esperanto: maro (eo) finlandés: meri (fr)

francés: mer (fr) islandés: sjór (is) italian: mare (it) masculin lituanian: jūra (lt) neerlandés: zee (nl) noroèc: sǽr (non) masculin ongrés: tenger (hu) polonés: morze (pl) portugués: mar (pt) masculin romanés: mare (ro) suedés: hav (sv), sjö (sv) turc: deniz (tr) ucraïnian: море (uk)

Referéncias

• Josiana Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l'occitan, Trabucaire, 2011