marmotar

Occitan

Etimologia

De la racina marm-, d'un indo-européenne *murmur- d'originina onomatopeïca en imitacion d’un mormolh

Prononciacion

lengadocian /maɾˈmuta/, /maɾˈmuta/

provençau /maʀˈmata/, /maʀˈmata/

Sillabas

mar|mu|tar

Vèrb

marmotar (lengadocian), (provençau)

1. Parlar solet o de biais confús.
2. Dire quicòm de biais confús e entre sas dents.

Derivats

• marmotejar

Sinonims

• barbotejar
• potinar
• romegar
• rondinar

Parents

• mormolhar

Traduccions

alemand: murmeln (de), nuscheln (de) anglés: mutter (en), babble (en), growl (en) basc: catalan: barbotejar (ca), rondinar (ca), borbollar (ca), remugar (ca), botzinar (ca)

espanhòl: mascullar (es), murmurar (es), balbucear (es) francés: marmotter (fr), grommeler (fr), marmoner (fr) italian: barbugliare (it), borbottare (it), mormorare (it) portugués: balbuciar (pt), marmonar (pt)