martira
Occitan
Etimologia
Del latin eclesiastic martyr, del grèc ancian μάρτυς, de μάρτυρος «testimòni».
Prononciacion
/maɾˈtiro̞/, provençau /maʀˈtiʀo̞/ França (Bearn) : escotar « martira »
Sillabas
mar|ti|ra
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| martira | martiras |
| [maɾˈtiro̞] | [maɾˈtiro̞s] |
martira femenin, (equivalent masculin: martir / martire)
- (cristianisme) Femnq que se daissa tuar (e sovent supliciar) per far mòstra d'una fe crestiana inebranlabla.
- (per extension) Femna qu'es tuada o torturada per causa qu'aperten a una religion o qu'aderís a una doctrina que ne vòl pas renegar.
- (per extension) Femna avent involontàriament subit un grand malastre a causa de la marridesa d'autres umans.
- (figurat) Femna patissent d'una situacion presentada coma insuportabla.
Derivats
Traduccions
|
|