Occitan

Etimologia

Del latin eclesiastic martyr, del grèc ancian μάρτυς, de μάρτυρος «testimòni».

Prononciacion

/maɾˈtiro̞/, provençau /maʀˈtiʀo̞/ França (Bearn) : escotar « martira »

Sillabas

mar|ti|ra

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
martira martiras
[maɾˈtiro̞] [maɾˈtiro̞s]

martira femenin, (equivalent masculin: martir / martire)

  1. (cristianisme) Femnq que se daissa tuar (e sovent supliciar) per far mòstra d'una fe crestiana inebranlabla.
  2. (per extension) Femna qu'es tuada o torturada per causa qu'aperten a una religion o qu'aderís a una doctrina que ne vòl pas renegar.
  3. (per extension) Femna avent involontàriament subit un grand malastre a causa de la marridesa d'autres umans.
  4. (figurat) Femna patissent d'una situacion presentada coma insuportabla.

Derivats

Traduccions