minuta
Occitan
Etimologia
Del latin minutu (« partida menuda resultant de la division [de l’ora o del gra] »).
Prononciacion
- /mi'ny.tɔ/
mi | nu | ta (3)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| minuta | minutas |
| [mi'ny.tɔ] | [mi'ny.tɔs] |
minuta femenin
- Mesuras
- (Metrologia) Unitat de mesura de temps, compatibla amb lo Sistèma internacional, e que compta seissanta segondas. Son simbòl es min.
- (Figurat) Instant ; temps plan cort.
- (Metrologia) Unitat de mesura d’angle plan, egala a la seissantena partida d’un gra. Tanben nomenada minuta d’arc, son simbòl es ′.
- (Metrologia) (Astronomia) Unitat de mesura d’angle plan, egala a la seissantena partida d’una ora d’ascension drecha (es quinze còps mai granda que la minuta d’arc). Es tanben nomenada minuta d’ascension drecha, son simbòl es min.
- Escritura
- (Ancian) Escritura en caractèrs menuts.
- (Per extension) (Drech) Original d’un acte autentic conservat per l’autoritat que lo ten e que se'n pòt pas separar (acte notarial tengut pel notari, decision de justícia tenguda dins una jurisdiccion juridiction…)
- (Especialament) Verbal original d'una experimentacion o d'un essag.
Traduccions
Forma de vèrb
minuta
Francés
Prononciacion
França (Lion) : escotar « minuta »
Etimologia
Del latin minutu (« partida menuda resultant de la division [de l’ora o del gra] »).
Prononciacion
- /mi.ny.ta/
mi | nu | ta (3)
Forma de vèrb
minuta
- Tresena persona del singular del passat simple de minuter (minutar).
Italian
Etimologia
Del latin minutu (« partida menuda resultant de la division [de l’ora o del gra] »).
Prononciacion
mi | nu | ta (3)
Forma d'adjectiu
minuta
- Femenin singuler de minuto (prim, menut, meninós)
Polonés
Prononciacion
Polonha (Varsòvia) : escotar « minuta »
Etimologia
Del latin minutu (« partida menuda resultant de la division [de l’ora o del gra] »).
Prononciacion
mi | nu | ta (3)
Nom comun
minuta