orfanèla

Occitan

Etimologia

Del latin tardiu ŏrphănus, e aqueste, del grèc ancian ορφανός (órfanos).

Prononciacion

/uɾfaˈnɛlo̞/, /uɾfaˈnɛlo̞/

França (Bearn) - Gascon : escotar « orfanèla » França (Bearn) - Lengadocian : escotar « orfanèla »

Sillabas

or|fa|nè|la

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
orfanèl	orfanèls
[uɾfaˈnɛlo̞]	[uɾfaˈnɛlo̞s]

orfanèla femenin (masculinizacion: orfanèl / orfanèu)

1. Mainatja qu'a perdut son paire o sa maire, o ben paire e maire.

Variantas dialectalas

• orfanela (vivaroaupenc)
• orfalina (gascon)
• orfanina (gascon)

Forma d'adjectiu

orfanèla (lengadocian)

1. Femenin singular de orfanèl.
2. Femenin singular de orfanèu.

orfanèla (gascon), (provençau)

1. Femenin singular de orfanèu.
2. Femenin singular de orfanèu.