Occitan

Etimologia

Del latin urinare.

Prononciacion

/uɾiˈna/

Sillabas

o | ri | nar

 Vèrb

orinar (provençau)

  1. Evacuar de l'orina.

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu orinar
Gerondiu orinant
Participi passat
singular plural
masculin orinat orinats
femenin orinada orinadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present orini
orine[N 1]
orinas orina orinam orinatz orinan
Imperfach orinavi orinavas orinava orinàvem orinàvetz orinavan
Preterit orinèri orinères orinèt orinèrem orinèretz orinèron
Futur orinarai orinaràs orinarà orinarem orinaretz orinaràn
Condicional orinariái orinariás orinariá orinariam orinariatz orinarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present orine orines orine orinem orinetz orinen
Imperfach orinèssi orinèsses orinès
orinèsse
orinèssem orinèssetz orinèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu orina ! orinem ! orinatz !
Negatiu orines pas ! orinem pas ! orinetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)
Lemosin
Infinitiu orinar
Gerondiu orinant
Participi passat
singular plural
masculin orinat orinats
femenin orinada orinadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
iu tu eu
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
ilhs
elas
Present orine orinas orina orinam orinatz orinan
orinen
Imperfach orinava orinavas
orinaves
orinava orinavam
orinavem
orinavatz
orinavetz
orinavan
orinaven
Preterit orinei orineras
orineres
orinet orineram
orinerem
orineratz
orineretz
orineren
Futur orinarai orinaras orinará orinarem orinaretz orinaran
Condicional orinariá orinarias orinariá orinariam orinariatz orinarian
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
iu tu eu
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
ilhs
elas
Present orine orines orine orinem orinetz orinen
Imperfach orinessa orinessas orinessa orinessam
orinessem
orinessatz orinessan
orinessen
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
iu tu eu
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
ilhs
elas
Afirmatiu orina ! orinam ! orinatz !
Negatiu orinas pas ! orinam pas ! orinatz pas !
Nòtas

Catalan

Etimologia

Del latin urinare.

Prononciacion

/uɾiˈna/ (oriental), /o.ɾiˈna/ (nòrd-occidental), /oɾiˈnaɾ/ (valencian)

 Vèrb

orinar

  1. Orinar.

Espanhòl

Etimologia

Del latin urinare.

Prononciacion

/oɾiˈnaɾ/

 Vèrb

orinar

  1. Orinar.