parallèla

Occitan

Etimologia

Del latin parallelus (« parallèl »), manlèu del grèc παράλληλος, parállêlos (« collateral »), composat de παρά, pará (« a costat ») e de ἀλλήλων, állêlôn' (« l’un e l’autre »).

Prononciacion

• lengadocian /paɾalˈlɛlo̞/, /paɾalˈlɛlo̞/
• provençau /paʀalˈlɛlo̞/, /paʀalˈlɛlo̞/

Sillabas

pa|ral|lè|la

Forma d'adjectiu

parallèla

1. feminin de parallèl / parallèle

Antonims

• perpendiculara

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
parallèla	parallèlas

Las linhas a e b son de parallèlas (1).

parallèla femenin

1. (geometria) Linha drecha parallèla.
   • Las doas tangentas d’un cercle trigonometric son las solas parallèlas a son axe de las ordonadas qu'an pas qu’un sol punt comun amb el.

Antonims

• perpendiculara

Traduccions

alemand: Parallele (de) anglés: parallel (en) basc: paralelo (eu) catalan: paral·lela (ca)

espanhòl: paralela (es) francés: parallèle (fr) italian: parallela (it) portugués: paralela (pt)