Veire tanben : poliça

Occitan

Etimologia

Del latin politia (« organizacion politica, govèrn de la ciutat »), venent del grèc ancian πολιτεία, politeía; passèt del sens de « bon òrdre, bona administracion » a un mai estrech de « ensemble de las règlas de seguir » puèi « administracion velhant al bon òrdre ».

Prononciacion

/puˈlisjɔ/
escotar « polícia »

Sillabas

po||cia

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
polícia polícias
[puˈlisjɔ] [puˈlisjɔs]

polícia femenin

  1. Òrdre, reglament establit dins un Estat, dins une vila, per tot çò que velha a la seguretat, a la tranquillitat e al benaise dels ciutadans, dels abitants.
    • Reglament, ordonança de polícia.
    • La polícia de las mors
  2. Administracion qu'exercís aquela polícia.
    • Foguèt arrestat per la polícia.
  3. Òrdre e reglament establit dins unas assembladas o societat.

Parents

Traduccions

Portugués

Etimologia

Del latin politia (« organizacion politica, govèrn de la ciutat »), venent del grèc ancian πολιτεία, politeía; passèt del sens de « bon òrdre, bona administracion » a un mai estrech de « ensemble de las règlas de seguir » puèi « administracion velhant al bon òrdre ».

Prononciacion

Portugal /puˈlisjɐ/
Brasil /poˈlisjɐ/, /poˈlisjə/
Estats Units d'America : escotar « polícia »
Corèa del Sud (Yangsan) : escotar « polícia »

Sillabas

po||cia

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
polícia polícias

polícia

  1. polícia