polícia

Veire tanben : poliça

Occitan

Etimologia

Del latin politia (« organizacion politica, govèrn de la ciutat »), venent del grèc ancian πολιτεία, politeía; passèt del sens de « bon òrdre, bona administracion » a un mai estrech de « ensemble de las règlas de seguir » puèi « administracion velhant al bon òrdre ».

Prononciacion

/puˈlisjɔ/, /puˈlisjɔ/

escotar « polícia »

Sillabas

po|lí|cia

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
polícia	polícias
[puˈlisjɔ]	[puˈlisjɔs]

polícia femenin

1. Òrdre, reglament establit dins un Estat, dins une vila, per tot çò que velha a la seguretat, a la tranquillitat e al benaise dels ciutadans, dels abitants.
   • Reglament, ordonança de polícia.
   • La polícia de las mors
2. Administracion qu'exercís aquela polícia.
   • Foguèt arrestat per la polícia.
3. Òrdre e reglament establit dins unas assembladas o societat.

Parents

• policièr

Traduccions

alemand: Polizei (de) anglés: police (en) azèri: polis (az) catalan: policia (ca) chèc: policie (cs) espanhòl: policía (es) estonian: francés: police (fr)

grèc: αστυνομία (el) italian: polizia (it) neerlandés: politie (nl) portugués: polícia (pt) polonés: policja (pl) rus: полиция (ru) милиция (ru) suedés: turc: polis (tr)

Portugués

Etimologia

Del latin politia (« organizacion politica, govèrn de la ciutat »), venent del grèc ancian πολιτεία, politeía; passèt del sens de « bon òrdre, bona administracion » a un mai estrech de « ensemble de las règlas de seguir » puèi « administracion velhant al bon òrdre ».

Prononciacion

Portugal /puˈlisjɐ/, /puˈlisjɐ/

Brasil /poˈlisjɐ/, /poˈlisjɐ/, /poˈlisjə/, /poˈlisjə/

Estats Units d'America : escotar « polícia »

Corèa del Sud (Yangsan) : escotar « polícia »

Sillabas

po|lí|cia

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
polícia	polícias

polícia

1. polícia