polimèr
Occitan
Etimologia
- Del grèc ancian πολυμερής, polumerês « complèxe, que compòrta nombrosas partidas ».
Prononciacion
/puliˈmɛɾ/ , provençau /puliˈmɛʀ/ .
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | polimèr | polimèrs |
[puliˈmɛɾ] | [puliˈmɛɾs] | |
Femenin | polimèra | polimèras |
[puliˈmɛɾo̞] | [puliˈmɛɾo̞s] |
polimèr
- (quimia) Complèxe, comportant fòrca compausants.
Traduccions
|
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
polimèr | polimèrs |
[puliˈmɛɾ] | [puliˈmɛɾs] |
polimèr masculin
- (biologia, quimia) Molecula constituida d'un grand nombre d'unitats estructuralas de basa, identicas o semblablas, ligadas lo long d'una cadena podent se desplegar de biais diferent dins l'espaci.
Traduccions
|