possessiu

Occitan

Etimologia

Del latin possessivus « que marca la possession ».

Prononciacion

/poseˈsiw/, /poseˈsiw/

Sillabas

pos|ses|siu

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	possessiu	possessius
	[poseˈsiu]	[poseˈsius]
Femenin	possessiva	possessivas
	[poseˈsiβo̞]	[poseˈsiβo̞s]

possessiu

1. (gramatica) Que marca la possession de la causa qu'òm parla.
2. (psicologia) Que sentís lo besonh de s’apropriar qualqu’un, de lo possedir exclusivament.

Parents

• possession
• possessor
• possessòri

Derivats

• adjectiu possessiu
• determinant possessiu
• possessivitat
• pronom possessiu

Traduccions

alemand: possessiv (de), besitzanzeigend (de), possessiv (de) anglés: possessive (en) basc: catalan: possessiu (ca)

espanhòl: posesivo (es) francés: possessor (fr) italian: possessivo (it) portugués: possessivo (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin possessivus « que marca la possession ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « possessiu »

Prononciacion

Oriental: /pusəˈsiw/, /pusəˈsiw/, balear /posəˈsiw/, /posəˈsiw/, /pusəˈsiw/, /pusəˈsiw/,

Occidental: /poseˈsiw/, /poseˈsiw/

Sillabas

pos|ses|siu

Nom comun

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	possessiu	possessius
Femenin	possessiva	possessives

possessiu

1. possessiu ^(oc)