Occitan

Etimologia

Derivat de pòt o pòta amb lo sufix diminutiu -on.

Prononciacion

/puˈtu/

França (Bearn) : escotar « poton »

Sillabas

po | ton (2)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
poton potons
[puˈtu] [puˈtus]

poton masculin

  1. Accion de pausar sa boca sus qualqu'un tot en desseparar los pòts, coma marca d'afeccion o d'amor.
    • Quand saludaretz qualqu’un que ne val la pena, faretz dins lo cròs de vòstra maneta un poton que pete ben redde, puèi vos corbatz tant que podetz e vos n’anatz de reculons, en gratant lo sòl coma las galinas. (Joan Baptista Fabre, Istòria de Joan-l’an-pres, adaptacion a la grafia classica per Patric Sauzet, 1988, CRDP Montpelhièr)

Derivats

Traduccions