ròca

Occitan

Etimologia

Del bas latin rocca, sens dobte d'origina pre-latina.

Prononciacion

[ˈrɔko], /ˈrɔko/

França (Bearn) : escotar « ròca »

Sillabas

rò | ca

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
ròca	ròcas
[ˈrɔko]	[ˈrɔkos]

ròca femenin (lengadocian) (gascon) (provençau)

1. Agregat mineral dur, pèira.
2. (gascon) Duna de sabla.

Variantas dialectalas

• ròcha
• arròca

Derivats

• rocada
• rocalha
  • rocalhàs
  • rocalhós
• rocam
• rocar
• rocareda / rocariá
• rocàs
  • rocassa
  • rocassàs
  • rocassièr
  • rocassièira
• rocassum
• rocatèl

Traduccions

alemand: Gestein (de) neutre, Fels (de) masculin anglés: rock (en) catalan: roca (ca) femenin finlandés : kallio (fi) francés: roche (fr) femenin

inuktitut : ᐅᔭᕋᖅ (iu), ujaraq (iu) italian: roccia (it) femenin portugués: rocha (pt) femenin sami del nòrd : báktešládja (se)