reclusion

Occitan

Etimologia

Del latin reclusum, supin de recludere, « reclure ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /reklyˈzju/, /reklyˈzju/

provençau /ʀeklyˈzjũⁿ/, /ʀeklyˈzjũⁿ/

Nom comun

reclusion femenin

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
reclusion	reclusions
[reklyˈzju]	[reklyˈzjus]

1. Acccion de reclure o de se reclure
2. Estat d’una persona reclusa.
3. (per extension) Luòc ont òm demora reclús
4. (drech) Castig aflictiva e infamanta que conistís a embarrar qualqu’un din una preson.

Parents

• reclús

Sinonims

• embarrament
• internament

Estat o luòc ont òm es reclús

• clausura

Castig aflictiu

• empresonament

Locucions

• reclusion a perpetuitat

Traduccions

alemand: Haft (de), Gefängnis (de), Gefängnisstrafe (de), Zurückgezogenheit (de) (religion) anglés: seclusion (en), reclusion (en) (estat de la persona) basc: catalan: reclusió (ca)

espanhòl: reclusió (es) francés: réclusion (fr) italian: reclusione (it) portugués: reclusão (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin reclusum, supin de recludere, « reclure ».

Prononciacion

[?]

Nom comun

reclusion femenin

Declinason
Singular	Plural
reclusion	reclusions

1. Estat d’una persona reclusa.