Occitan

Etimologia

De remarcar.

Prononciacion

/reˈmarko̞/, /ʀeˈmaʀkə/

Sillabas

re|mar|ca

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
remarca remarcas
[reˈmarko̞] [reˈmarko̞s]

remarca femenin

  1. Accion de remarcar o d’observar.
  2. Observacion.
  3. Observacion escrita ; nòta.

Traduccions


 Forma de vèrb

remarca

  1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu remarcar.
  2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu remarcar.

Catalan

Etimologia

De remarcar.

Prononciacion

[?]

Sillabas

re|mar|ca

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
remarca remarques

remarca femenin

  1. remarca (oc)

 Forma de vèrb

remarca

  1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu remarcar.
  2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu remarcar.

Espanhòl

Prononciacion

/reˈmaɾka/

 Forma de vèrb

remarca

  1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu remarcar.
  2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu remarcar.

Portugués

Prononciacion

[?]

 Forma de vèrb

remarca

  1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu remarcar.
  2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu remarcar.