Veire tanben : nota

Occitan

Etimologia

Del latin nota (« marca (facha sus un manuscrit o endacòm mai que se marcava al fèrre roge als fugitius), signe, indici, indicacion, inscripcion, etiqueta (plaçadas suls amfòrs), signes de pontuacion, condamnacion (venent del censor) » mas tanben « distinccion onorable ». Nota en latin ven del supin, notum del vèrb nosco (« aprene, conéisser »).

Prononciacion

Sillabas

nò | ta (2)

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
nòta nòtas
['nɔ.to̞] ['nɔ.to̞s]

nòta femenin

  1. Avertiment, explicacion, comentari, explicacion, reculhida endacòm e notada en marge d'un libre o sus un fuèlh de papièr.
    • Nòtas de lectura.
  2. Evaluacion chifrada d'un trabalh d'escolan.
    • Pèire obtenguèt una nòta de 12/20 e passèt al nivèl superior
  3. Factura que conten lo prètz de quicòm de fach o de crompat
  4. La nòta es de 25€ per servici rendut.
  5. Signe que representa un son musical ; son musical representat aital.
    • Notas de musica : dò, re, mi, fa, sòl, la, si.

Derivats

Traduccions

Nòta: explicacion


Nòta d'un escolan


Nòta: factura


Nòta de musica


 Forma de vèrb

nòta

Prononciacion

Sillabas

nò | ta (2)

  1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de notar
  2. Segonda persona del singular de l'indicatiu afirmatiu de notar