ren

Occitan

Etimologia

1. (Nom comun) Del latin ren.
2. (Pronom) Del latin rēs (causa).

Prononciacion

/ren/, /ren/ (lengadocian), /ʁe/, /ʁe/ (lemosin)

França (Bearn) : escotar « ren »

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
ren	rens
[ren]	[rens]

ren masculin

1. Anat. Cadun dels dos organs situats al dintre de l'abdomen dels vertebrats, encargats de filtrar la sang e excretar l'urina.

Sinonims

• lomb
• ronhon

Variantas dialectalas

• arnelh (gascon)

Traduccions

alemand: Niere (de) femenin anglés: kidney (en) bielorús: нырка (be) femenin catalan: ronyó (ca) masculin espanhòl: riñón (es) masculin francés: rein (fr) masculin italian: rene (it) masculin

rus: почка (ru) femenin shixing: bu⁵³hĩ³³ (sxg) tamol: சிறுநீரகம் (ta) ucraïnian: нирка (uk) femenin wardaman: yidarra (wrr) zolo: inso (zu)

Pronom

ren (provençau), (lemosin)

1. Abséncia de tota causa.

Variantas dialectalas

• res
• arren

Traduccions

alemand: nichts (de) anglés: nothing (en) catalan: res (ca)

espanhòl: nada (es) francés: rien (fr) italian: niente (it)

Cimbre

Etimologia

De l'alemand mejan.

Prononciacion

[?]

Vèrb

ren

1. Parlar.

Nòta

Mot dins lo dialècte de Lusèrna.

Referéncias

• Le nostre parole - Ünsarne börtar - Unsere Wörter