restancar

Occitan

Etimologia

Del vèrb estancar amb lo prefix re-.

Prononciacion

/restaŋˈka/, /restaŋˈka/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « restancar »

Vèrb

restancar vb.int.

1. Arrestar o reténer quicòm, en particular l'aiga.

Derivats

• restanca
• restancament

Traduccions

catalan: retenir (ca), estancar (ca)

francés: retenir (fr)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	restancar
Gerondiu	restancant
Participi passat
	singular			plural
masculin	restancat			restancats
femenin	restancada			restancadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	restanqui restanque	restancas	restanca	restancam	restancatz	restancan
Imperfach	restancavi	restancavas	restancava	restancàvem	restancàvetz	restancavan
Preterit	restanquèri	restanquères	restanquèt	restanquèrem	restanquèretz	restanquèron
Futur	restancarai	restancaràs	restancarà	restancarem	restancaretz	restancaràn
Condicional	restancariái	restancariás	restancariá	restancariam	restancariatz	restancarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	restanque	restanques	restanque	restanquem	restanquetz	restanquen
Imperfach	restanquèssi	restanquèsses	restanquès restanquèsse	restanquèssem	restanquèssetz	restanquèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	restanca !	—	restanquem !	restancatz !	—
Negatiu	—	restanques pas !	—	restanquem pas !	restanquetz pas !	—
Nòtas