sabatèr
Veire tanben : sabater |
Occitan
Etimologia
Nom comun 1 : de sabata dab lo sufixe -èr.
Nom comun 2 : de sabata, castanha borida.
Adjectiu : deu substantiu sabat dab lo sufixe -èr.
Prononciacion
/saβaˈtɛ/
Nom comun 1
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | sabatèr | sabatèrs |
[saβaˈtɛ] | [saβaˈtɛs] | |
Femenin | sabatèra | sabatèras |
[saβaˈtɛɾo] | [saβaˈtɛɾos] |
sabatèr masculin (gascon)
- Artisan que crea e ven cauçaduras.
- Artisan que repara las cauçaduras.
- Obrèr que ne tribalha pas plan.
Variantas dialectalas
- sabatèir (1) (2) (auvernhat)
- sabatier (1) (2) (lemosin), (provençal), (vivaroalpenc)
- sabatièr (1) (2) (lengadocian)
Sinonims
Traduccions
|
Nom comun 2
sabatèr masculin (gascon)
- Lo qui minja sabatas, castanhas boridas.
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | sabatèr | sabatèrs |
[saβaˈtɛ] | [saβaˈtɛs] | |
Femenin | sabatèra | sabatèras |
[saβaˈtɛɾo] | [saβaˈtɛɾos] |
sabatèr masculin (gascon)
- Qualifica un periòde quan ne tribalham pas.
- Un mes sabater.
- Quan ne tribalham pas per celebrar ua hèsta civila o religiosa.
- Lo 1èr de Mai qu'ei un dia sabatèr.
Variantas dialectalas
- sabatic (1) (lengadocian), (provençau)