sindròme
Occitan
Etimologia
- Del grèc ancian συνδρομή, sundromế « reünion ».
Prononciacion
/sin'ðɾɔme/, peovençau /sĩⁿ'dʀɔme/ França (Bearn) : escotar « sindròme »
Sillabas
sin|drò|me
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| sindròme | sindròmes |
| [sin'ðɾɔme] | [sin'ðɾɔmes] |
sindròme neutre
- (medecina) Ensemble dels simptòmas caracteristics d’una malautiá.
- (per extension) Malautiá, sovent d’origina cromosomica, presentant aqueles simptòmas.
- (per extension) Ensemble dels comportaments particulars d'un grop uman patissent d'una meteissa situacion traumatizanta.
- (figurat) Ensemble dels comportaments anormals d'una persona o d'un grop uman.