solemne
Occitan
Etimologia
- Del latin sollemnis « [festejat] un còp l’an, religiós, festiu ».
Prononciacion
/suˈlenne/
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | solemne | solemnes |
[suˈlenne] | [suˈlennes] | |
Femenin | solemna | solemnas |
[suˈlenno̞] | [suˈlenno̞s] |
solemne
- Qu'es celebrat amb pompa, per de ceremonias publicas.
- Obsèquis solemes.
- Que ten un anar d’importància o un resson emfatic.
- Qu'es autentic, dotat de totas las formas, acompanhadas de las formalitats requeridas.
- Declaracion solemna.
- Jurament solemne.
Sinonims
Derivats
Traduccions
Catalan
Etimologia
- Del latin sollemnis « [festejat] un còp l’an, religiós, festiu ».
Prononciacion
Oriental /suˈɫɛmnə/ , occidental /soˈɫemne/
Espanha (Barcelona) : escotar « solemne »
Adjectiu
solemne masculin o femenin (Plural: solemnes)
Espanhòl
Etimologia
- Del latin sollemnis « [festejat] un còp l’an, religiós, festiu ».
Prononciacion
/soˈlemne/
Colómbia (Bogotà) : escotar « solemne »
Adjectiu
solemne masculin o femenin (Plural: solemnes)