sortir
Occitan
Etimologia
Prononciacion
- lengadocian, gascon /suɾˈti/
- provençau /suʀˈti/
- França: (Bearn) : escotar « sortir »
Vèrb 1
sortir
- Passar del dedins al defòra.
- Sortir la polalha.
- Quitar un luòc ont òm demora.
- Sortir de preson.
- Quitar l'ostal per passejar, far de visitas, per l'òci, etc.
- Sortir per dinnar.
- Daissar sa cambra de malaut per convalescéncia.
- Salhir d'endacòm.
- Un punta sortís.
- Commençar a paréisser: espelir
- Los borrons sortisson.
- (Sens figurat) Acabar de se trapar dins un temps, un periòde, un estat o una condicion.
- Sortir de l'ivèrn.
- Sortir de l'enfança.
- Se desliurar, se'n tirar d'una situacion malaisida o perilhosa, tanben al sens moral.
- Sortir d'afar.
- Sortir de la messorga.
- (industria, art, ...) Èsser produit.
- Lo darrièr modèl de telefòn es sortit.
- (edicion) Èsser publicat.
- Sortir un libre.
- Èsser eissit de.
- La familha d’ont es sortit.
Variantas dialectalas
Sinonims
Derivats
Locucions derivadas
Traduccions
Vèrb 2
sortir
- Far conéisser çò causit.
Derivats
Catalan
Etimologia
Prononciacion
- Oriental: central /surˈti/, balear /soɾˈti/, /surˈti/
- Occidental: nord-occidental /sorˈti/, valencian /soɾˈtiɾ/, /soɾˈti/
Vèrb
sortir
Francés
Etimologia
Prononciacion
- /sɔʁtiʁ/
Vèrb 1 e 2
sortir