substantiu

Occitan

Etimologia

Del latin substantia (« substància »), de substare (« èsser dejós »)

Prononciacion

[systanˈtiw], /systanˈtiw/, provençau [systãⁿˈtjew], /systãⁿˈtjew/

Sillabas

subs|tan|tiu

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	substantiu	substantius
	[systanˈtiw]	[systanˈtiws]
Femenin	substantiva	substantivas
	[systanˈtiβo̞]	[systanˈtiβo̞s]

substantiu

1. Qu'exprimís la substància, substancial.
2. (gramatica) Qu'es relatiu al nom ; qu'es de la natura d'un nom ; nominal.

Derivats

• nom substantiu
• substantific
• substantivacion, substantivizacion
• substantivament
• substantivar
  • substantivat
  • substantivament

Traduccions

alemand: gegenständlich (de) anglés: substantive (en) basc: catalan: substantiu (ca)

espanhòl: substantivo (es) francés: substantif (fr) italian: sostantivo (it) portugués: substantivo (pt)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
substantiu	substantius
[systanˈtiw]	[systanˈtiws]

substantiu masculin

1. (gramatica) Mot que, sol e sens ajuda de pas cap d’autre, designa l’èsser, la causa qu'es l’objècte de la pensada. Tambe se dich nom.

Sinonims

• nom
• nom comun

Traduccions

alemand: Hauptwort (de), Substantiv (de) anglés: noun (en), substantive (en) basc: catalan: substantiu (ca)

espanhòl: sustantivo (es), nombre sustantivo (es),substantivo (es) francés: substantif (fr) italian: sostantivo (it) portugués: substantivo (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin substantia (« substància »), de substare (« èsser dejós »)

Prononciacion

Oriental: [supstənˈtiw], /supstənˈtiw/

Occidental: nord-occidental [supstanˈtiw], /supstanˈtiw/, valencian [supstanˈtiw], /supstanˈtiw/, [sustanˈtiw], /sustanˈtiw/

Sillabas

subs|tan|tiu

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	substantiu	substantius
Femenin	substantiva	substantives

substantiu

1. substantiu ^(oc)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
substantiu	substantius

substantiu masculin

1. (gramatica) substantiu ^(oc)