Occitan

Etimologia

Del latin substantia (« substància »), de substare (« èsser dejós »)

Prononciacion

/systanˈtiw/, provençau /systãⁿˈtjew/

Sillabas

subs|tan|tiu

 Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
Masculin substantiu substantius
[systanˈtiw] [systanˈtiws]
Femenin substantiva substantivas
[systanˈtiβo̞] [systanˈtiβo̞s]

substantiu

  1. Qu'exprimís la substància, substancial.
  2. (gramatica) Qu'es relatiu al nom ; qu'es de la natura d'un nom ; nominal.

Derivats

Traduccions


 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
substantiu substantius
[systanˈtiw] [systanˈtiws]

substantiu masculin

  1. (gramatica) Mot que, sol e sens ajuda de pas cap d’autre, designa l’èsser, la causa qu'es l’objècte de la pensada. Tambe se dich nom.

Sinonims

Traduccions


Catalan

Etimologia

Del latin substantia (« substància »), de substare (« èsser dejós »)

Prononciacion

Oriental: /supstənˈtiw/
Occidental: nord-occidental /supstanˈtiw/, valencian /supstanˈtiw/, /sustanˈtiw/

Sillabas

subs|tan|tiu

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin substantiu substantius
Femenin substantiva substantives

substantiu

  1. substantiu (oc)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
substantiu substantius

substantiu masculin

  1. (gramatica) substantiu (oc)