suplica

Veire tanben : suplici

Occitan

Etimologia

De suplicar.

Prononciacion

/syˈpliko̞/, /syˈpliko̞/ França (Bearn) : escotar « suplica »

Sillabas

su|pli|ca

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
suplica	suplicas
[syˈpliko̞]	[syˈpliko̞s]

suplica femenin

1. Requista presentada per demandar una gràcia.
2. (catolicisme) Demanda mandada ma papa.

Derivats

• suplicacion
• suplicant

Traduccions

alemand: Lieferung (de) anglés: supplication (en) basc: catalan: súplica (ca)

espanhòl: súplica (es) francés: supplique (fr) italian: supplica (it) portugués: súplica (pt)

Forma de vèrb

suplica

1. Tresena persona del singular al present de suplicar.