Lo **titani** (1) dins lo Tablèu periodic dels elements.

Occitan

Etimologia

(1803) De l’alemand Titan, descobèrt per Martin Heinrich Klaproth en 1791 e nomenat segpn Titan (« Titan »), eissit del grèc ancian Τιτάν, Titán.

Prononciacion

/tiˈtani/, /tiˈtani/

Sillabas

ti|ta|ni

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
titani	titanis
[tiˈtani]	[tiˈtanis]

titani

De titani.

(Quimia) (Indenombrable) [[element|Element|| quimic metallic de simbòl Ti e de numèro atomic 22.
(Quimia) (Indenombrable) Metal pur d'aqueste element, blanc brilhant, que s'encontra dins fòrça ròcas ignèas o sedimentàrias

Parents

Titan

Traduccions

alemand: Titan ^(de)
anglés: titanium ^(en), panchromium ^(en) (Désuet)
espanhòl: titanio ^(es)
catalan: titani ^(ca)

titani