vulgar

Occitan

Etimologia

Del latin vulgaris de vulgus, « fola, comun dels òmes », « multitud ».

Prononciacion

/βyl'ɣa(ɾ)/, /βyl'ɣa(ɾ)/

Sillabas

vul|gar

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	vulgar	vulgars
	[βyl'ɣa(ɾ)]	[βyl'ɣa(ɾ)s]
Femenin	vulgara	vulgaras
	[βyl'ɣaɾo̞]	[βyl'ɣaɾo̞s]

vulgar

1. Que concernís lo pòble, una persona ordinària.
2. Qu'es comun, que se recep de biais comun.
3. (linguistica) Çò que parla lo pòble a la dita epòca.
   • Las traduccions de la Bíblia en lenga vulgara.
4. Qu'es trivial, comun, ordinari.
5. Que ten un comportament, un lengatge lord, sens educacion, grossièr o que se mòstra de fòrça mal parlar.
   • D'anars vulgars.
   • Una expression vulgara.

Sinonims

• usual
• vernacular
• lord

Parents

• vulgaritat

Traduccions

alemand: vulgär (de) anglés: vulgar (en) catalan: vulgar (ca) espanhòl: vulgar (es)

francés: vulgaire (fr) italian: volgare (it) neerlandés: portugués: vulgar (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin vulgaris de vulgus, « fola, comun dels òmes », « multitud ».

Prononciacion

EUA /ˈvʌlɡɚ/, /ˈvʌlɡɚ/

RU /ˈvʌlɡə/, /ˈvʌlɡə/

Sillabas

vul|gar

Adjectiu

vulgar (Plural vulgars)

1. vulgar.

Catalan

Etimologia

Del latin vulgaris de vulgus, « fola, comun dels òmes », « multitud ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « vulgar »

Prononciacion

/buɫˈɣar/, /buɫˈɣar/

/vuɫˈɣaɾ/, /vuɫˈɣaɾ/

Sillabas

vul|gar

Adjectiu

vulgar invariable (Plural vulgars)

1. vulgar

Espanhòl

Etimologia

Del latin vulgaris de vulgus, « fola, comun dels òmes », « multitud ».

Prononciacion

Veneçuèla : escotar « vulgar »

Prononciacion

/bulˈɣar/, /bulˈɣar/

Sillabas

vul|gar

Adjectiu

vulgar invariable (Plural vulgares)

1. vulgar

Portugués

Etimologia

Del latin vulgaris de vulgus, « fola, comun dels òmes », « multitud ».

Prononciacion

/vuɫˈɣaɾ/, /vuɫˈɣaɾ/

Sillabas

vul|gar

Adjectiu

vulgar invariable (Plural vulgares)

1. vulgar