agaça

Una agaça

Occitan

Etimologia

Considerat tradicionalamant manlevat al gotic *agatja ^[1].

Prononciacion

/aˈɣaso/, /aˈɣaso/

Lengadocian : escotar « agaça »

Sillabas

a | ga | ça (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
agaça	agaças
[aˈɣaso]	[aˈɣasos]

agaça femenin

1. Ornit. Aucèl de la familha dels Corvids, mai particularament l'espécia Pica pica.

Variantas dialectalas

• ajassa (vivaroaupenc)
• pica (gascon)
• piga (gascon)
• jassa (lemosin)

Traduccions

alemand: Elster (de) femenin anglés: magpie (en) asturian: pega (ast) femenin bulgar: сврака (bg) catalan: garsa (ca) femenin, blanca (ca) femenin corean: 까치 (ko) chèc: straka (cs) danés: skade (da) eslovac: straka (sk) eslovèn: sraka (sl) espanhòl: urraca (es) femenin, picaza (es) femenin estonian: harakas (et) finlandés: harakka (fi) francés: pie (fr) femenin francoprovençau/arpitan: agace (frp) grèc: κίσσα (el)

italian: gazza (it) femenin leton: žagata (lv) lituanian: šarka (lt) neerlandés: ekster (nl) norvegian: skjære (no) omaha-ponca: wažíbesnéde (oma) ongrés: szarka (hu) polonés: sroka (pl) portugués: pega (pt) romanés: coţofană (ro) rus: сорока (ru) suedés: skata (sv) turc: saksağan (tr) ucraïnian: сорока (uk)

Referéncias

^[1] Ferdinand Holthausen, 1934, Gotisches etymologisches Wörterbuch. Mit Einschluß der Eigennamen und der gotischen Lehnwörter im Romanischen, Heidelberg, Winter Verlag.

Forma de vèrb

agaça

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de agaçar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de agaçar